Ryderinn að byrja!

Jæja þá er að hefjast sú keppni sem dregur mig meira að sjónvarpinu en aðrar keppnir. Þetta er sjálfur Ryder bikarinn. Nú verður bara tjaldað í sófanum alla helgina með snakk og gos og glápt á imbann af miklum spenningi.

Þetta verður án efa mjög spennandi í ár og held ég að USA verði sterkir á heimavelli og sennilega óvenjulega mikil samstaða í þeirra hópi þar sem Tiger er ekki með. Hann verður víst í símanum og segir mönnum hvað þeir eiga að gera. Ég hef náttúrulega tröllatrú á Evrópu liðinu eins og oft áður og þar verða fremstir í flokki Garcia, Westwood og Harrington.

Ég og Andrea dóttir mín erum búin að taka frá sófann og ætlum að koma hinum meðlimum fjölskyldunnar í fóstur um helgina svo ekki verði ónæði á þessari heilögu stund.

Annars er ég nýkominn úr landi golfsins, Skotlandi. Þar var ég í sannkallaðri golfferð ásamt nokkrum vinum og félögum. Þar voru spilaðir 9 hringir á 6 dögum á frábærum golfvöllum. Þetta var ferð með öllu. Við vorum með bílstjóra sem keyrðí okkur á milli valla í leðurklæddri rútu sem í var bar og nóg á barnum. Ég er ekki frá því að nokkur T hafi runnið niður kverkarnar á milli valla og hótels...

Margir af þessum völlum hafði ég spilað áður þegar ég bjó þarna seint á síðustu öld og það var gríðarlega gaman að koma aftur á þessa velli og spila. Vellirnir sem við fórum á voru í tímaröð, Carnoustie, Craighead, Balcomie, Lundin links, Scottscraig, St.Andrews Castle og síðan og ekki síst Kingsbarns. Mest var ég hrifinn af Carnoustie enda er það sennilega sá frægasti í pakkanum. Samt sem áður var Castle course alveg svakalega flottur og Kingsbarns reyndar líka. Var reyndar svoldið skúffaður yfir ástandi flata á Kingsbarns en allt í lagi. Spilaði reyndar best á Kingsbarns, 2 undir pari.